ارتباط فعالیت های مذهبی و سلامت معنوی با کنترل قندخون در بیماران مبتلا به دیابت

زمینه و هدف : معنویت و مذهب به عنوان یک بعد انسانی و نقشی که در بهبودی افراد دارد، به طور روز افزونی مورد توجه قرار گرفته است . این مطالعه با هدف بررسی ارتباط فعالیت­های مذهبی و سلامت معنوی با کنترل قندخون در بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 انجام شد.   روش بررسی: در این مطالعه توصیفی- همبستگی، 154بیمار مبتلا به دیابت نوع2 بستری در دو بیمارستان کامکار عرب نیا و شهید بهشتی شهر قم با روش نمونه­گیری مستمر و آسان در سال1390 شرکت کردند. اطلاعات بوسیله ابزارهای فعالیت­های مذهبی arcury و سلامت معنوی ellison & paloutzian جمع آوری و نمونه خون وریدی برای اندازه­گیری هموگلوبین گلیکوزیله و قند خون ناشتا از بیماران گرفته شد. تجزیه و تحلیل اطلاعات با استفاده از نرم­افزار spss ویرایش18 و آمار توصیفی، آزمون­های t-test ، پیرسون و رگرسیون خطی چندگانه انجام شد.   یافته­ها: میانگین و انحراف معیار نمره سلامت معنوی 88/12 ± 79/90 (طیف نمره 120-20) و میانگین فعالیت­های مذهبی93/12 ± 81/40 (طیف نمره65-0 )بود. هموگلوبین گلیکوزیله 8/68% آنها بیشتر یا مساوی 7% بود و 1/57% آنها قند خون بیش از 110 میلی­گرم در دسی لیتر داشتند. نمرات سلامت معنوی و فعالیت­های مذهبی دو گروه بیماران با هموگلوبین گلیکوزیله بیشتر و مساوی7% و کمتر از 7% تفاوت معنی داری نداشت (888/0= p ، 324/0= p ) . قندخون ناشتای بیماران با سلامت معنوی و فعالیت­های مذهبی آنان ارتباط معنی­داری نداشت (422/0= p ، 128/0= p ) . ولی بین مذهبی بودن (به طور کلی) با قند خون ناشتا ارتباط معنی­داری مشاهده شد (05/0> p ). نتیجه­گیری کلی : در این مطالعه نمرات سلامت معنوی و فعالیت­های مذهبی در بین بیماران با قند خون کنترل شده و کنترل نشده تفاوت معنی­داری نداشت. پیشنهاد می­شود، مطالعه ای به شکل مورد- شاهدی و طولی با حجم نمونه بیشتر همراه با بررسی وضعیت خودمراقبتی بیماران انجام شود.